با نزدیک شدن به بازی های المپیک در توکیو، شرکت سگا طبق سنت یک دهه اخیر خود، تیم ماریو و تیم سونیک را کنار هم در Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 قرار داده تا دوباره شاهد کلی سرگرمی و ساعاتی خوش برای همه باشیم. از اسب سواری و گشت و گذار گرفته تا پرتاب دیسک و مسابقات دو صد متر و مجموعه متنوعی از مینی گیم های ماریو و سونیک مارو تا شروع مسابقات المپیک سال بعد روی کنسول نینتدو سوییچ سرگرم میکند.
خوشبختانه یا متاسفانه ماریو و سونیک از همان فرمول تکراری و قدیمی خود برای بازی استفاده میکند. در حالی که رویدادها و مینی گیم ها سرگرم کننده و چالش برانگیز هستند، بخش داستانی، گیم پلی بازی در بخش آنلاین و ساختار کلی می توانست با کمی حوصله بسیار بهتر از اثر نهایی باشد.
داستان
داستان کلی شخصیت های دنیای سونیک، دوستان و دشمنان ماریو است که در دنیای کلاسیک بازی های ویدیویی به دام افتاده اند و برای آزاد شدن باید در مسابقات المپیک باهمدیگر به رقابت بپردازند. در بخش داستانی که نهایت شش ساعت بیشتر نیست روالی خسته کننده و سناریوای نه چندان دلچسب را به مخاطب ارائه میدهد. شخصیت های سونیک، ماریو، بازر و اگمن یا همان مرد تخم مرغی شاید همگی بتوانند شما رو به وجد بیاورند اما کنار هم قرار دادن اینهمه شخصیت در یک داستان کاری بود که سگا باید روی آن بیشتر دقت میکرد. البته شاید بگویید که خب، این یک بازی ورزشی و سرگرم کننده است و داستان ضعیف یا قوی نباید از اهمیت خاصی برخوردار باشد!. بله داستان بازی وقتی کم اهمیت می شود که داستان بازی را بولد نشان ندهد و مهمتر از همه بخش های غیر داستانی بازی کم نقص و بسیار زیبا ساخته شود که خب متاسفانه اینگونه نیست. اما با این حال همه شخصیت ها در دنیای چالش برانگیز و سه بعدی بازگشته اند، اما برای باز کردن کاراکترهای بازی باید یک سری مسابقات و مینی گیم ها انجام دهید. برخی از این مینی گیم ها به همان اندازه ای که در برخی مراحل فوق العاده جذاب هستند به همان اندازه هم خسته کننده و صرفا شعار گونه می شوند.
مینی گیم ها
انتخاب مینی گیم ها بسیار ساده صورت میگیرد اما اغلب این مینی گیم ها بشدت سخت و چالش برانگیز هستند. به احتمال خیلی زیاد شما هم بیشتر وقت خود را صرف همین مینی گیم ها خواهید کرد و اهمیت آنچنانی به روند داستان بازی نمی دهید. بیشتر از 40 مینی گیم در بازی گنجانده شده است. این مینی گیم ها به دو تقسیم می شوند، دسته Hit and Miss سه بعدی و دسته زیبا اما با تعداد کمتر دو بعدی. همه این مینی گیم ها باهم بخش بزرگی را برای سرگرم کردن مخاطب در حال و هوای المپیک بوجود می آورد. برخی از این مینی گیم ها بسیار زیبا و حس و حال نوستالژی را بخصوص در بخش دو بعدی به ما ارائه می دهد. هسته اصلی بازی برپایه سرگرم کردن بنا شده که ارزش تکرار دوباره مینی گیم ها را بیشتر میکند. برخی از بازی های سه بعدی مانند کاراته، بسیار پیچیده تر از آن چیزی هستند که در ظاهر می بینیم. ضربه زدن به مکان های مختلف بدن خیلی دشوار و سخت انجام میگیرد. به احتمال خیلی زیاد اولین انتخاب کاربران کاراته خواهد بود و بعد از سپری کردن اولین مبارزه به آخرین انتخاب آنها تبدیل خواهد شد.
بازی سخت دیگری که می توان به آن اشاره کرد، تیراندازی با کمان است که نیاز به هدف گیری دقیق و حساب شده ای دارد، به عنوان مثال باید حتی سرعت باد را نیز حساب کنید و سپس تیراندازی کنید که خب واقعا این نوع درجه سختی برای این بازی نامتعارف است. با این حال مینی گیم هایی مانند موج سواری و اسکیت بورد تقریبا اوتوماتیک هستند و شما تنها باید به زمان بندی و عکس العمل سریع نسبت به فشار دادن دکمه ها عمل کنید اما با توجه به شلوغی صفحه نمایش میتوان کمی از آن سرپوشی کرد. از طرف دیگر تنیس روی میز شما حتی کنترل شخصیت را در اختیار ندارید و فقط باید بموقع و هنگامی که توپ به سمت شما می آید دکمه را فشار دهید. نه به کاراته و نه به این مینی گیم ها !!!
اما خوشبختانه قسمت Dream Events بازی بسیار زیبا طراحی شده اند از جدال در میدان شطرنجی تا پیست مسابقه گرفته تا فوتبال و ژیمناستیک که با تکان دادن جوی-کان ها صورت میگیرد، همگی باعث شده اند تا قسمت رویداد های رویایی ارزش تکرار بالایی را داشته باشند. همچنین قسمت شخصی سازی کاراکتر ها خوب کار شده است. مثلا با دیدن شخصیت دیزی با لباس اسب سواری حس خوبی را در این مسابقات به شما خواهد داد.
Previous
Next
امابخش زیبایی که حس و حال جدیدی را در قسمت مینی گیم ها به شما میدهد بخش دوبعدی بازی است. این قسمت دو بعدی بازی را شاید بتوان تنها تفاوت این سری با سری های قبل بازی های المپیک سونیک و ماریو به حساب بی آوریم. با اینکه تعداد این مینی گیم های دوبعدی کلاسیک فقط 10 نوع است اما نکته بسیار مثبتی به شمار میروند. حس و حال بازی های NES در این بخش واقعا لذت دوچندانی را به بازی اضافه کرده و همچنین موسیقی و صداگذاری در این بخش به نحو ایده آلی انجام شده است. بنظر من این بخش از بازی یه قدم رو به جلو برای شرکت سگا در اضافه کردن محتوای اضافی به شمار می رود.
Previous
Next
بخش چند نفره
بخش چند نفره بازی تا چهار نفر در بخش محلی Local قابل بازی است. حالت محلی بازی واقعا سرگرم کننده و لذت بخش است. اما در بخش آنلاین بازی این تعداد به 8 نفر افزایش پیدا میکند. در بخش آنلاین شاهد لگ های زیادی در همه مینی گیم ها هستیم که این مشکلات بخصوص در بازی هایی که نیاز به زمان بندی دقیق است کار را بسیار سخت و خسته کننده تر از قبل میکند. از طریق کابل Ethernet بجای وای فای میتوان کمی از این لگ ها کم کرد اما توقع روان بودن کامل را نداشته باشید. ای کاش برای بخش چند نفره میتوانستیم یک لیستی از بازیها را انتخاب کنیم و به ترتیب لیست با دوستان خود بازی کنیم اما برای بازی کردن باید به صفحه منو بازگشت، از اول نوع بازی را انتخاب و دوباره بازیکنان را از نو انتخاب کرد (این نکته را میتوان در بازی مورتال کمبت دید که بعد از اتمام مبارزه میتوانید دوباره اون قسمت را با همان بازیکنان تکرار یا به سرعت میدان نبرد را تغییر داد). این امر باعث شده که روند انتخاب نوع مینی گیم در بخش چندنفره طولانی شود و ما شاهد صفحات لودینگ زیادی باشیم.
Previous
Next
در مجموع میتوان گفت بازی Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 شاید با اضافه کردن آزادی عمل بیشتر در بیشتر بخش ها، اهمیت و وقت بخرج دادن بیشتر در قسمت داستانی بازی و سایر مواردی که بالا گفته شد، میتوانست یک تجربه بسیار زیباتر را به کاربران نشان داد. بازی های رنگارنگ و مینی گیم های هیجان انگیز و شلوغ و مسابقات مهم المپیک از جمله شنا، اسب سواری، دو و میدانی، تنیس، فوتبال، تیراندازی و سایر بازی ها میتواند شما را تا حد مناسبی سرگرم کند. اما کم بودن بازی های دو بعدی داستانی ساده و معلمولی، لگ زیاد در بخش چند نفره باعث شده تا از لذت بردن کامل بازی جلوگیری کند. دو سال دیگر و با رویداد المپیک زمستانی باید دید که سگا میتواند بازی درخور نام سونیک و ماریو تحویل گیمرهای دهد یا خیر.
نمره ی اس جی + برای این بازی 6 از 10
هنوز نظری ثبت نشده،نظر خود را ثبت کنید!