نام فیلم : Ad Astra (به سوی ستارگان)
سال ساخت : 2019
بودجه ساخت : 80 میلیون دلار
باکس آفیس : 130 میلیون دلار
کارگردان : جیمز گری
بازیگران : برد پیت ، تامی لی.جونز ، لیو تیلر ، روث نگا
امتیاز اس جی پلاس: 3.5 از 5
امتیاز منتقدین : 80 از 100
محبوبیت سایت IMDB : براساس کاربران 6.9 از 10
خلاصه داستان : روی مک براید (برد پیت) فضانوردی که بعد از یک اتفاق عجیب متوجه می شوند پدر او زنده است و در جستجوی پدر خودش در بین سیارات سفر می کند تا بتواند پدر خود را پیدا کند.
بی تردید فیلم Ad Astra بعد از فیلم Troy و Seven یکی از متفاوت ترین کارهای برد پیت به حساب می آید. علی الخصوص که در این فیلم زیبایی بازی خود را به تصویر نیز کشیده است.فضاسازی و اتمسفر فیلم “به سوی ستارگان ” بسیار عالی کار شده و می توان با این فضا همراه شد. فضایی که ما را تا انتهای دور دست کهشکان همراهی می کند و حالت های سیارگان را به تصویر میکشد. از رسیدن انسان ها به مریخ تا تلاش برای رسیدن به آن سوی منظومه شمسی و سیاره نپتون، از سفرهای انسان ها به راحتی به ماه و دیدن جاذبه های آن.
این فضاسازی در خصوص عالم ستارگان و سیارات خیلی جذاب و گیرنده هست. مخصوصاً ابتدای فیلم که روی مک براید قصد دارد بخشی از ایستگاه فضایی را رصد کند و با حادثه ای مواجه می شوند. آن بخش و نوع تصویر برداری و حتی سقوط برد پیت بسیار عالی و هیجانی است. حتی بخشی که از کمبود منابع در “ماه” درگیری رخ میدهد و به ما میفهماند در سالیان درازی که انسان ها مداوم به سیارات دیگر سفر می کنند اصلی ترین مشکلشان بازهم خود انسان ها هستند و این برخورد نیز همانند برخورد ابتدایی انسان در کره زمین به خاطر کمبود منابع هست.
بخش دیگر فیلم بسیار خوب کار شده، تنهایی روی مک براید در سفینه فضایی که او را به سمت نپتون سوق میدهد و می خواهد برای یکبار دیگر هم که شده پدر خود را ببیند. تنهایی ، یأس و نا امیدی در این بخش از فیلم به وضوح قابل مشاهده است، از همه مهمتر اینکه خورشید به عنوان منبع انرژی و حیات به عنوان محوریت قرار گرفته است. هرچه ما از آن فاصله می گیریم متوجه عدم حیات و نبود زندگی می شویم و این فاصله از خورشید و حیات بسیار دردناک و آزار دهنده است برای ما انسان ها. به طوریکه غالب خدمه پدر روی زمانی که به سمت نپتون حرکت می کنند با همین مشکل مواجه شده و با درگیری داخلی همه آنها کشته می شوند. این بلا بر سر خود روی نیز می آید ولیکن او به خاطر علاقه ی بسیار زیادی که به پدرش دارد و این امید باعث می شود تا او بتواند از مسیر بسیار سخت و دشوار عبور کند. در خصوص خدمه پدر روی نیز همین مئله صدق می کند ، آنها به خاطر امیدی به آنجا رهسپار شده اند و وقتی حیاتی را مشاهده نمی کنند ، وقتی متوجه می شوند فقط خودشان هستند و هیچ موجود زنده ای در آن سوی منظومه شمسی نیست ، سفری که به زحمت سپری کرده اند، برایشان پوچ و بی معنی می شود.
هرچند که می شود ساعت ها از فضاسازی و اتمسفر فوق العاده فیلم و بازی خوب بردپیت صحبت کرد که به احتمال بسیار زیاد نامزد اسکار نیز خواهد شد. و مهمتر اینکه فیلم Ad Astra در خصوص موسیقی متن نیز به نظرم نامزد اسکار می شود، تصاویر عالی در کنار موسیقی فوق العاده یک حس به تمام معنا را در خصوص کهکشان به انسان می دهد. اما در خصوص داستان! به نظرم داستانی قوی و درگیرانه ای از این فیلم شاهد نبودیم؛ اصل مشکل و عدم استقبال مخاطب نبود قصه ای گیرا است. یعین ضعف این فیلم به جایی اینکه در فرم و بازیگری باشد در قصه و داستان است ، یعنی در محتوا می لنگد. نبود پدر و تلاش روی برای رسیدن به پدرش که بهانه ای برای پرسه زدن در منظومه شمسی آنقدر که سازندگان انتظار داشتند برای مخاطب گیرا نیست و نمی تواند مخاطب را با خود همراه کند. درسته که باید فرم به معنای واقعی زیبا پیدا سازی شود تا بتوان محتوا را منتقل کرد ولیکن باید محتوایی گیرا نیز وجود داشته باشد تا بتوان از دریچه فرم آنرا به مخاطب عرضه کرد و به نظرم فیلم به سوی ستارگان از این مهم غافل شده و نتوانسته که داستانی جذاب ارائه دهد. بخش دیگری از این مشکل گنگ بودن محتواست، مشکلات اصلی روی مک براید و سردردهای همیشگی و فاصله گیری او از همسرش و در انتها رجوع دوباره همسرش به او که به حالت یک رستگاری برای روی به حساب می آید کلیشه ای و غیرجذاب هست. این اتفاق باعث شد تا فیلم به سوی ستارگان از تقریباً 100 میلیون دلار هزینه ساختش تنها 127 میلیون دلار فروش کند و با شکستی عجیب مواجه شود. حتی امتیاز کاربران IMDB نیز موید این موضوع است که داستان فیلم گیرایی برای مخاطب ندارد و واقعاً حیف برای فیلمی که می توانست قوی باشد ولی نشد.
هنوز نظری ثبت نشده،نظر خود را ثبت کنید!